زبان آموزی

((خانه دوست کجاست؟)) درفلق بود که پرسید سوار
آسمان مکثی کرد.
رهگذر شاخه نوری که بر لب داشت به تاریکی شنها بخشید
وبه انگشت نشان داد سپیداری و گفت:
((نرسیده به درخت
کوچه باغی است که از خواب خدا سبزتر است
ودر آن عشق به اندازه پرهای صداقت آبی است.
میروی تا ته آن کوچه که از پشت بلوغ سر به در میارد
پس به سمت گل تنهایی میپیچی
دوقدم مانده به گل
پای فواره جاوید اساطیر زمین میمانی
وتورا ترسی شفاف فرا میگیرد.
در صمیمیت سیال فضا خشخشی میشنوی.
کودکی میبینی
رفته از کاج بلندی بالا جوجه بردارد از لانه نور
واز او میپرسی
خانه دوست کجاست.))

Address

“Where is the friend’s house?”It was dawn
   When the rider asked.
The sky paused.
The passerby bestowed the ray of light  between his lips
   Onto the darkness of sands.
And pointing his finger to a poplar tree, he said”.
“Not far from the tree
There is an alley greener than the Slumber of God
Where love is as blue as the Feathers of Honesty.
Walk to the end of the alley emerging
   From beyond Maturty.
Take a turn towards the Flower of Solitude.
Two steps to the flower
Stay at the foot of eternal jet of the earth’s myths.
Then a transparent fear will encompass you.
In the flowing intimacy of space, you will hear a rustle:
You will behold a child
On a tall plane tree picking  a young bird
From the Nest of Light.
Ask him
Where the friend’s house is

سهراب سپهری – صدای پای آب

منبع : گام به گام انگلیسی ۱ / عبدالله قنبری / ۱۳۸۵